Rome: hoe is het gekomen?

Udenhout: 1 juli 2022

Als je aan vrienden, kennissen, mensen van het werk vertelt dat je puur voor je lol van Pavia op de Povlakte naar Rome gaat lopen volgt er meestal een wat glazige reactie. Waarom zou je zoiets doen? Mijn antwoord: gewoon omdat het kan, een uitdaging is en het voor mij de ultieme manier is om met mezelf in contact te komen.

De foto op deze site is genomen maart 2010. Ik was met Marion op stedentrip in Rome. We waren op het St Pieterplein. Een beetje aan de kant stond een wat oudere Nederlandse man: slank rijzig en gebruind. Een grote rugzak aan zijn voeten. Tussen al die duizenden gewone toeristen viel dat hartstikke op. Deze wandelaar, want dat bleek hij te zijn was een tomatenkweker uit het Westland. Volgens mij was hij net met pensioen en had als afsluiting van zijn werkzame leven de beslissing genomen om naar Rome te wandelen. Ik geloof niet dat ik meer dan vijf woorden met deze tomatenkweker heb gewisseld, maar het beeld is me wel bijgebleven. Ik zie hem nog staan. En over een paar dagen ga ik ook een poging wagen. Niet meteen het hele stuk, maar alleen het laatste stuk van Pavia naar Rome. In totaal iets van 800 Kilometer.

5 en 6 juli: de route naar Pavia

Vandaag de trein van Venlo naar Milaan of eigenlijk Pavia. Gisteravond aangekomen in Venlo omdat de trein op een wel erg onchristelijke tijd zou vertrekken: vijf uur. Dus geslapen in hotel Wilhelmina. Het hotel is even achterhaald sjiek als de naam, maar gelukkig wel bijzondere aardige mensen, prima bier en een prima steak. De ober die ook meteen de receptie deed was enthousiast over het feit dat ik 'De avond is ongemak aan het lezen' was van Marieke Lucas Rijneveld en had nog een aantal andere tranentrekkers (Zo noemde hij ze) als advies: Douglas Stuart met twee boeken Young Mungo en Shuggie Bain.

Vanmorgen dus om 5:00 uur op de trein gestapt en via heel veel keer overstappen in Pavia beland. Spannend eigenlijk wel om weer te gaan lopen. Vorig jaar natuurlijk ook gedaan maar dat voelde door de bekendheid van de route als een walk-in-the-park. Om 6:00 uur aangekomen in Pavia en daar via booking.com maar een hotelletje geritseld. Toch wel een grappig verschil: De man achter de receptie had ooit (heel vaag) van de Via Francigena gehoord, maar had eigenlijk nog nooit een Pelgrimspaspoort gezien. En ik denk ook nooit een pelgrim.

Plan is morgen naar Santa Christian E Bissone te wandelen. Volgens het boekje makkelijk, maar wel 28 km.

Overstap met view op de bergen in Spiez

7 juli 2022: Pavia naar Corte Sant'Andrea: No Bridge over the river Po (Pavia naar Corte Sant'Andrea)

Nou, dat had een walk-in-the-park moeten worden maar dat werd het allerminst. De bedoeling was om te wandelen van Pavia naar Santa Cristina E Bissone. En als het daarbij gebleven was dat helemaal prima.

Om 5:00 uur vertrokken en door een mooi landschap gewandeld. De uiterwaarden van de rivier de Ticino. Echt boerenland. Overal maïs, soja en natuurlijk de beroemde Italiaanse risotto rijst. Ze hebben dijkjes gemaakt rondom de percelen en die pompen ze vol met water met mega-grote tractoren.

Ik had niks gereserveerd maar dacht ‘dat zal wel goedkomen’. Nou niet dus. Om half een in het dorpje Santa Cristina E Bissone aangekomen. Daar heb ik eerst nog twee of drie uur zitten lezen, omdat de herberg gesloten was. Om er om drie uur achter te komen dat de tent completo was. Toen een half uur of zo rondgebeld om een andere herberg te vinden.

Uiteindelijk lukte dat, maar dat was wel de serieuze afstand. Al met al minimaal 15 km extra. Ik heb een hoed op mijn hoofd staan, maar ook met die hoed begon mijn kop aardig te koken. Dat was natuurlijk ook niet bevorderlijk voor mijn wandelsnelheid. Daarbij belde mijn nieuwe gastheer ieder uur wel een keer. Hoe ver ik was omdat hij me op zou halen aan de oevers van de rivier de Po om mij over te varen. Uiteindelijk is het is het allemaal niet gelukt. Mijn beoogde gastheer vond het (terecht) allemaal te lang duren, maar had gelukkig wel een ander verblijf geritseld in Corte Sant'Andrea zonder dat ik de rivier over hoefde te steken. Ik was echt finaal van de wereld toen ik in dit nieuwe ostello aankwam.

De man wilde mij mijn verblijf laten zien, maar ik heb eerst 20 minuten gewoon op een stoel gezeten om bij te komen. De herberg was verder gewoon helemaal leeg. Plek voor minimaal 30 pelgrims, maar ik was de enige.

Waar ik deze Camino aan zal moet wennen is het gebrek aan catering. Zeker als je vroeg bent kun je de eerste vijf of zes uur zeker geen kop koffie scoren. Maar als je dan geluk hebt en je komt op een terras is het wel heerlijk Italiaans theater. Ik was in het dorpje Corteolana waar een club oudere dames aan het lunchen was met een glaasje wijn en allemaal bakjes met lekkers. Onderwijl lekker roddelen en flirten met de hunk van het dorp, die -compleet met cowboyhoed en zonnebril ook van wijntje aan het genieten was.

Pavia vijf uur in de ochtend

8 juli 2022: Corte Sant'Andrea naar Piacenza 25 km. Het land van Maas en Waal

Vandaag gewandeld van Corte Sant'Andrea naar Piacenza. Iets van 25 km ongeveer. Lijkt in alles op het Land van Maas en Waal. Je loopt op de dijk met rechts en links akkers. Het enige verschil is dat het veel warmer is en de percelen veel groter zijn. Belangrijkste verschil is verder dat het vooral veel rustiger is. Ik denk dat ik de eerste drie of vier uur gewoon helemaal niemand heb gezien. Misschien met uitzondering van een paar tractors, die bezig zijn met het bewateren van de maïs.

Om 10:00 uur even een half uurtje met een Ierse dame opgelopen die haar tocht was begonnen in Canterbury. Zij was al sinds half april onderweg en klaagde ook over de hitte.

Ik ben bang dat zij vond dat ik niet hard genoeg wandelde, want zij stiefelde me snel voorbij. Ik merk dat de zon van gisteren nog in mijn benen zit. Ik zit nu op een het centrum van Piacenza en ben kracht aan het verzamelen om naar mijn hotel te wandelen. Toch iets van 2 km.

Spreuk van de paus: wie vertaalt hem?