Direzione Siena |
21 juli 2022: San Gimignano naar Monteriggioni 32 kilometer. Waar is mijnen hoed?Als mijn vader vroeg uit bed kwam waren zijn eerste woorden meestal: ‘Cor -zo heette mijn moeder-‘waar is mijn broek, jas, sporthemd’ of al die dingen tegelijk.’ Mijn vader is nog van de tijd dat heren werden beschouwd als koningen en heersers van de schepping. Onwillekeurig heb ik daar waarschijnlijk ook een tik van mee gekregen. Want ik ben nu al twee keer mijn belangrijkste kledingstuk in de herberg vergeten. De eerste keer kom ik met een ware zakkenrollerstruc opnieuw de herberg binnensluipen door de sleutel uit de brievenbus te vissen en kon ik de hoed alsnog op mijn bol zetten.Vanmorgen was het weer zo ver. Ik wandel het klooster uit waar ik geslapen had en na 200 meter kom ik er achter: ‘Shit mijn hoed’. Dit keer geen kans om het klooster binnen te sneaken. Ik was de laatst vertrokken gast, En de nonnen lagen nog op één oor. Dan maar zonder hoed. Er zat niets anders op. Maar als de nood hoog is, is de redding altijd dichtbij. Ik had mijn verhaal uitgelegd aan Guiseppe en Ricardo, twee jonge Italiaanse jongens, die een stuk van de Via Francigena wandelen. Ricardo toverde meteen een extra hoed uit zijn bagage met de woorden take good care of it. Bij deze temperaturen heb je echt een goeie hoed nodig. Het zorgt voor minder straling op je kop. En zorgt vooral dat je ogen uit de zon blijven. Een zonnebril lijkt een aardig idee, maar werkt niet omdat je 24/7 aan het zweten bent. In de boekjes wordt de route van vandaag beschreven als van de mooiste routes van de Via Francigena. Daar kan ik het wel mee eens zijn. Het eerste stuk ging over het asfaltwegen, maar daarna heb ik zeker 10 tot 15 km langs de rivier de Elsa gelopen. Heel mooi riviertje met allemaal watervalletjes en stroomversnellingen. Het water had een heel bijzondere lichtgevend blauwe kleur. Iriserend. Later nog grote stukken op beschaduwde boswegen. Ik heb er zelf niet in gezwommen. Dat vind ik te veel gedoe met schoenen uittrekken en dat soort dingen, maar volgens mijn collega-pelgrims had het water een lichte zwavelgeur. Ook de dorpjes en steden langs de route zijn zeer de moeite waard. Bijvoorbeeld het stadje direct achter San Gimignano: Santa Lucia. Misschien wel net zo mooi, maar het heeft niet de bekendheid en de overload aan prullariawinkeltjes van San Gimignano en wordt daarom veel minder bezocht. San Gimignano blijkt te horen bij de top vier toeristische bestemmingen van Italië. Naast Lucca, Siena, en Pisa. Nu dus in Monteriggione. Een middeleeuwse burcht, die begin 1200 is gesticht. Heel mooi en zeer romantisch. In een herberg die heet: ‘Camere dentro el Castello’. Met airco zelfs. Ik ga vanavond eten bij Ristorante Le Torre. Met jullie permissie wordt het geen pelgrimsmenu, maar een menu dat gegeten wordt door een pelgrim.
22 juni 2022 Monteriggioni via Sienna naar Ponte A Tressa: 31 km Als ik maar geen cultuurbarbaar wordt!Ik geloof dat het van Nietzsche is, dat je pas ergens echt bent geweest als je er gewandeld hebt. Ik weet niet of dat waar is, maar al wandelend beleef je de omgeving, het land en de mensen in ieder geval heel anders dan in een voortzoevende en air conditionedauto op de autostrade. De landschappen waar ik nu doorheen wandel zijn waarschijnlijk de beroemdste van de wereld. Vandaag ook weer net na Siena. Over de heuvels heb je misschien wel 40 km zicht. Een rijkdom van cypressen, tarwevelden, oude boerderijen en mooi goud geel glooiende heuvels. Je kunt aan alles merken dat is een oeroud land is. Natuurlijk Nederland heeft ook aardig wat historie, maar dat valt toch in het niet bij Italië. Toch merk ik aan mezelf dat alleen maar oud niet voldoende is. Oud is soms ronduit vervelend. Op het moment dat het een levenloos openluchtmuseum of nog erger soort outlet wordt, ben ik er heel snel klaar mee. Al die oude dingen in de grond toch niet meer zijn dan toevallige resten van een leven, dat niet van ons is en nooit van ons zal zijn.Gelukkig is schoonheid iets wat overal is en niet alleen in dit soort oeroude landschappen. En zegt die ervaring van schoonheid meer over jou dan over die verzameling oude stenen. Deze is zeker wel is wel van Nietzsche: ‘Je hebt uiteindelijk je begeerte lief en niet het begeerde.’ Ik was bang dat ik Siena ook weer een deceptie zou zijn en ik een hopeloze cultuurbarbaar zou blijken te zijn na Lucca en San Gimignano. Dat was gelukkig niet het geval. Het Piazza de Campo waar de beroemde Palio paardenrace wordt gehouden is indrukwekkend mooi. Uiteindelijk niet lang ik Diena gebleven. Te heet en geen zin om mega te betalen voor verblijf. De pelgrimsverblijven waren allemaal vol. Ik liep deze ochtend op met Vincenzo, een man van mijn leeftijd uit de regio Bergamo, die maar één arm heeft. Volgens zijn zeggen verloren met een ongeluk op zijn werk. Hij heeft wel een soort van prothese, maar dan van de aller-primitiefste uitvoering, die ook nog eens met Duck tape bij elkaar wordt gehouden. Het mooie van veel Italianen -en van Vincenzo- is dat ze vaak niet een woord Engels of Frans of iets anders over de grens spreken en dat proberen te compenseren, door maar gewoon meer Italiaans te spreken. Nog een voorbeeld. In mijn laatste stop voor het ostello liep ik een bar binnen waar twee gasten van de bar, inclusief de eigenaar van de bar mij tien minuten lang uit hebben proberen te leggen dat ik naar more di cuna zou moeten gaan of gaan kijken. Weet nog steeds niet wat het is. Het had iets met een bar en een castello te maken. Ik heb het uit pure wanhoop maar opgezocht en more di cuna bleek vertaald wiegendood te betekenen. Hoe dan ook; Een hoogst vermakelijk gesprek waar we allemaal totaal niets van snapten, maar wel veel plezier om hadden. Wie zegt dat je elkaar altijd moet verstaan? Ik had gisteren voor de eerste keer geen ostello geboekt. Dat ging de laatste dagen zo soepel, dat ik een beetje overmoedig was geworden. Ben dus pas gaan bellen toen ik Siena al verlaten had. En raakte bijna in paniek. Uiteindelijk toch een plek heb gevonden in Ponte A Tressa. Ongeveer negen kilometer van het centrum van Siena. Vanochtend wat later en enigszins brak vertrokken uit Monteriggioni, omdat ik gisteravond gegeten en een drankje gedronken met twee Amsterdammers Jan en Coen en Birgit uit Eindhoven. Hartstikke leuk: we vinden he allemaal leuk om naar het buitenland te gaan, maar zoeken daar toch weer het contact met medelanders.
23 juli 2022: Ponte A Tressa naar Torrenieri 35 km ‘Thank God; It is weekend’Een pelgrim moet natuurlijk iedere dag lopen, anders is hij of zijn geen pelgrim meer. Dat is nou eenmaal de wet. Dat wil gelukkig niet zeggen dat pelgrims geen weekend kunnen hebben. Vandaag zaterdag 23 juli was het weekend en voelde het ook als weekend. Vanmorgen om 5:00 uur opgestaan in mijn verder uitermate saaie en bijzonder lege ostello. Ik denk dat ik de enige gast van die nacht was. Soms snap ik daar niks van. Ik bel tien herbergen om te vragen of ze plek hebben en dan kom ik ergens terecht en dan ben ik de enige pelgrim. Ik ben net aangekomen in Torrenieri. Naast mij zitten er twee Belgisch Marokkaanse meisjes Abiba en Ayah in dit hotelletje. Grappig: zij zijn naar Toscane gekomen om een aantal instagram foto’s te maken en hebben daar zelfs extra jurken en een strijkijzer voor meegenomen.Maar ik dwaal af. We hadden het over het weekend-gevoel. Vanmorgen vroeg opgestaan en om 5:00 uur gas gegeven. Het liep als een zonnetje. Alleen maar mooie brede gravelpaden met bijna geen verkeer. En het verkeer dat er was, was nog zo beleefd om in te houden, zodat je niet kilometers in het stof loopt. Het wordt bijna saai verhaal, maar ook hier is het landschap fantastisch. Dit doet zeker niet onder voor het Toscane voor Siena en misschien zelfs wel mooier. In ieder geval weidser. In de ochtend lekker rustig ontbeten na 2 ,5 uur wandelen in het dorpje Ponte D’Arbria en daarna nog bak koffie in Buonconvento met beetje vers fruit. De derde stop bij een wine tasting. Chipz: de foute wijn gekozen. Had natuurlijk de rode Brunello de Montalcino moeten kiezen, maar koos voor een witte en saaie Vermentino. Tweede glaasje toch maar niet gedronken. Wijn kruipt in je benen en ik had nog acht kilometer voor de boeg. Grappig trouwens wat Italiaanse mannen doen als het erg heet is. Ik heb het nu gisteren en vandaag twee keer gezien. Geen heel erg aanlokkelijk beeld en vrouwen die ergens in de komende periode seks willen hebben met hun eigen (of natuurlijk een andere) man kunnen beter even door scrollen, want dit is geen reclame voor mijn geslacht. Het ging in beide gevallen om de wat grotere heerschappen met een zeer volwassen bierpens. Ze trekken hun T-shirt over hun bezwete pens heen, net boven de tepels zodat er optimale koeling kan plaatsvinden. Ik was enigszins geshockeerd. Italianen hebben toch de naam altijd in stijl te zijn. Weer een illusie minder. De twee Bels-Marokkaanse meiden vroegen mij mee om hun Instagram foto te maken op een oprijlaan van een Toscaans hotel met de naam Poggio Covile. Grappig dat je zoiets als vakantiedoel kiest. Even goed wel heel aardige meiden. Meer mensen kenden klaarblijkelijk deze plek, want in het half uur dat de dames nodig om the perfect pica te maken stopten er zeker tien andere auto. Allemaal op zoek naar de Instagram wall of fame.
24 juli 2022: Torrenieri naar Radicofani: 42 kilometer: Ik loop door een plaatjesboek , maar wel iets teveel pagina’s.Het paard ruikt toch de stal en mist zijn schatje. Geeft niks, maar dan ga je wel eens iets te veel hooi op je vork nemen. Gisteren ging eigenlijk zo lekker met 32 kilometer. Dan tien erbij moet ook wel kunnen! Nou niet dus. Ik heb van vijf tot ongeveer 12 gelopen en het is werkelijk alsof je in een plaatjesboek rond wandelt. Ieder uitzicht is weer mooier dan het vorige en op iedere heuveltop hebben ze in de afgelopen 2000 jaar wel een kasteel of een kerk geplakt. Zeker een dorpje als Quirico D’Orcia is hartstikke de moeite waard om beter te bekijken. Maar ik had vandaag 42 kilometer op mijn wish list staan, dus dat kon natuurlijk niet.Tot aan Quirico D’Orcia ging het wandelen ook crescendo. Daarna heb ik de fout gemaakt denk ik om de fietsroute te pakken. Dat is quasi een rechte lijn naar Bagno san Filippe en later naar Cimignano. Geen schaduw. Daar heb ik de pijp aan Maarten gegeven en taxi gebeld voor Radicofane. Echt moe. Morgen maar weer zien. Het weer wordt nog niet veel beter. In de krant staat hier dat het de hoogste temperaturen zijn sinds 2003 en in Noord-Italië schijnen veel rivieren droog te staan.
|
