Direzione Roma |
30 juli 2022: Vetralla naar Campagnano di Roma via Sutri, 44,5 kilometer; Alle honden heten AttentiIk heb natuurlijk al een aantal keer de Camino de Santiago gelopen en dan ga je onbewust op zoek naar de verschillen en de overeenkomsten. Grappig verschil is wel hoe Italianen met hun honden omgaan. Alle Italiaanse huizen zien er eigenlijk uit als een soort fort. Alle Italiaanse steden trouwens ook. Liggen allemaal op een berg omgeven door een dikke stadsmuur. De gemiddelde Italiaan is een beetje in die modus blijven hangen. Overal waar je gaat of staat een hek omheen en dan niet een lullig hekje waar een jonge god over heen springt. Nee, minimaal twee meter hoog en afgewerkt met pikdraad en allerlei verbodsbordjes. Italianen zijn gek op bordjes Proprietà Privata Divieto di Acceso En het bijna meest gebruikt bordje waarmee ze hun hond voorstellen: Alle honden heten klaarblijkelijk Attenti.Ik zou me nog kunnen voorstellen dat je zo’n bordje thuis tegen het hek hangt, maar diezelfde bordjes hangen ook massaal op de volkstuincomplexen, die rond veel dorpen zijn te vinden. Voor mijn gevoel zit dan in iedere tuin een hond, die de sla en de boontjes moet bewaken. Het gevolg is wel dat je in sommige steden of dorpen constant blaffen hoort. Het verschil met Spanje is dat honden daar gewoon loslopen. Die blaffen één keer om te laten merken, dat ze je gezien hebben en slapen verder. In Italië lopen die honden net zo lang mee als hun tuin groot is en dragen je over aan de volgende hond. Ik heb daarom het idee, dat Italianen heel erg aan hun privacy hechten. Het tegenstrijdige is dat ze in een bar heel ander gedrag vertonen. Daar gaan Italianen heel soepel, sociaal en makkelijk met elkaar om. Voor mijn gevoel makkelijker dan wij Nederlanders. Allemaal psychologie van de koude grond natuurlijk. Maar ja ik heb niks anders te doen, dan de hele dag langs die Italiaanse forten te sjokken. Je kunt verder ook nooit in een tuin kijken. Chique huizen zijn ommuurd met tufsteen en gewone burgers bevestigen doek aan hun hek om inkijk te voorkomen. Ik twijfelde er gisteren aan of ik vandaag mijn dubbele route zou kunnen volbrengen. Nou het is gelukt, maar het was wel het was een hele klus. Vanmorgen om 5:15 uur vertrokken en ik sjokte precies om 17:15 uur de herberg van Campognano di Roma binnen in. En zelfs nog tijd gezien om een kerkje in Sutri te bezoeken. Erg de moeite waard. Sutri is een vestingplaats. Net als trouwens Vetralla en Campognano di Roma. De vesting is gebouwd op een grote heuvel van vulkanisch tufsteen. Dat schijnt een super materiaal te zijn om te bouwen. Heel makkelijk te zagen en toch heel sterk en erosie resistent. Het kerkje dat ik bezocht heb is uit de derde eeuw voor Christus. En gebouwd door een voor mij onbekende godsdienst die uit Iran komt en de god Mithra vereert. Rome was toen de hoofdstad van de wereld en het is logisch dat er veel exotische godsdiensten naar Rome kwamen. Opvallende overeenkomst met het christendom en deze Iraanse godsdienst is de geboortedatum van de God: 25 december. Maar volgens Wikipedia zijn er meer overeenkomsten. De grotkerk was mooi in zijn een simpelheid en ook door de mooie fresco’s. Deze fresco’s zijn dan weer christelijk, omdat na het vertrek van de sekte de kerk werd overgenomen door christenen. Vandaag en zeker in de ochtend voornamelijk door Nutella bos gelopen. Echt overal zover als je kunt kijken: hazelnoten. Ik heb wel eens gehoord dat de familie Ferrero (eigenaar van Nutella) driekwart van de totale Europese oogst van hazelnoten opkoopt. Alleen maar om Nutella potjes te vullen! Toen ik uit Sutri vertrokken was het ongeveer 12 uur en volgens Google Maps zou het nog vier uur lopen zijn naar deze Campognano di Roma. Probleem met Google Maps, dat deze de Via Cassia ook als een wandelpad ziet en die is hier inmiddels gewoon een vierbaans snelweg. Daardoor was ik aanvankelijk nog wat fout gelopen is. Al met al was ik 17.00 uur op mijn eindbestemming. Ik had vandaag het geluk, dat het wat kouder en bewolkt was dan gisteren. Ik heb zelfs nog een half uurtje regen gehad of iets wat daar voor doorgaat. Hoe dan ook de middag was veel beter wandelweer dan eerdere dagen. Anders was die 45 kilometer echt niet gelukt. Zo gezegd zitten we heel dichtbij bij Rome, maar daar merk je heel weinig van. Alle routes waren vandaag over gravelpaden en je kom eigenlijk bijna niemand tegen. Het enige waarin je je kunt merken dat de eeuwige stad dichtbij is het verkeerslawaai van de Via Cassia en dan vooral alleen de optrekkende Ducati‘s, Benelli’s en Moto Guzi’s. Italianen zijn echte motormuizen. En volgens mij vinden ze het vooral leuk om lekker te scheuren.
31 juli 2022: Campagnano di Roma naar Isola Farnese 20 km. Waar blijft Rome toch?Vandaag zondag en hier heel lui weer. Wel een verslagje, maar extra korte en compact.Ik dacht dat we vandaag wel in de buurt van de stedelijke drukte van Rome zouden komen. Maar niets van dat alles. Het enige dat je merkt is, dat je wat dichter bij een grote stad zit zijn de vliegtuigen die af en aan vliegen. Maar verder is het hier ontzettend stil. Zelfs de Via Cassia, die ik gisteren heel goed kon horen is onhoorbaar. In het boekje wordt uitgelegd dat de Via Francigena hier wat is aangepast in vergelijk met de oorspronkelijke middeleeuwse route, zodat hij minder last heeft van de stedelijk drukte. Nou dat is goed gelukt. Het grootste stuk van de ongeveer 20 km ging door een heel groot natuurpark Parco di Veio. Heel mooie en heel rustige gravelwegen door dat park. Heeft wel iets van Zuid-Limburg. Enig nadeel is dat het nogal op en neer ging. Constant van die kleine, maar wel venijnige klimmetjes, Het dorpje waar ik nu ben Isola di Farnese is gebouwd is rondom een middeleeuws kasteel is vooral landerig en lui. Omdat ik door de korte afstand nogal vroeg was aangekomen had ik het idee om ergens een lunch te scoren. Maar alles in het dorp is dicht. Hopelijk is er vanavond wel iets te scoren.
1 augustus 2022: Isola Farnese naar Rome 22 km: Rome we zijn aangekomen!Gisteren vroeg ik me af waar de stedelijke drukte van Rome toch bleef. Nou toen ik vanmorgen met mijn mede-pelgrim uit Brazilië wegliep uit het ostello duurde het nog geen tien minuten voordat wij op de Via Cassia liepen. Dat was zachtjes gezegd geen feest. Ik denk dat we zeker een vol uur langs een constante stroom van Fiatjes Panda hebben moeten lopen en begon al koppijn te krijgen van de uitlaatgassen, maar toen mochten wij gelukkig ineens rechtsaf en werden een fantastisch natuurterrein ingeleid.Werkelijk; Op minder dan tien kilometer van de Sint Pieter was het absoluut stil en was de stad helemaal verdwenen. We kwamen een schaapsherder tegen met zijn schapen en werden gewaarschuwd voor wilde zwijnen. Geen huis te zien of auto te horen. Echt bizar in zo’n wereldstad. Ik ga mezelf na een wandeling van 15 kilometer door Rome geen expert noemen, maar Rome is veel groener, dan ik gedacht zou hebben. Pas de laatste 4 km gingen we echt door de stad. In één rechte lijn naar de Sint Pieter. Het is leuk om daar aan te komen, maar tegelijk ook een deceptie. Ik kan me herinneren van de Camino de Santiago, dat het best emotioneel moment is als je het plein voor de kathedraal van Santiago opwandelt. In Rome is dat gevoel er niet. De Sint Pieter is mooi en indrukwekkend, maar tegelijk vooral een protserige explosie van te veel marmer en te veel geld. Marcus, my-friend-for-a-day-from-Brasil verwoorde zijn deceptie als volgt: ’Nobody knows I have been walking 1900 kilometer’. Hij was 2,5 maand geleden gestart in Canterbury. Daar zijn mijn lullige 800 kilometers weer peanuts bij. Ook al gaat het natuurlijk niet om de afstand. Hoe dan ook de Camino de Santiago heeft toch een bepaalde Magic Touch, die deze route niet heeft. Waar dat in zit? Ik weet het niet, maar hoor ook het van andere pelgrims. Het zit hem in ieder geval niet in het feit dat ik de Sint-Pieter als gebouw niet mooi vindt. Dat moet je niet van weerhouden om deze route ook te gaan lopen. Je loopt door de mooiste landschappen en de mooiste steden die je kunt verzinnen. Het is een bijzondere ervaring, misschien wel life changing. Enne heel belangrijk, je krijgt klapkuiten. Morgen weer terug naar het normale leven. Vlucht is al geboekt.
|
