 | | | Zeker niet onbekommerd of onbezorgd, is de verkiezoingsposter van de Franse Boer Burger Beweging: weinig tot geen secappeal |
|
|
St Jean Pied de Port begint dichtbij te komen. Gisteren dacht ik nog daar in één dag wel aan te kunnen komen, maar die vijftig kilometer was toch echt een maatje te groot voor mij. Ik had vandaag uiteindelijk gepland een kilometer dertig te doen en dan uit te komen op iets van 20 kilometer voor St. Jean. Het liep ff anders: Omdat ik geen herberg kon vinden op de geplande route moest ik overspringen naar de tweede Franse Jacobsroute. Dat zit zo: In Frankrijks zijn er twee grote Jacobswegen die naar St Jean Pied de Port en dus naar de overtocht over de Pyreneeën leiden. Ik heb de laatste 10 dagen gelopen op de meest beroemde van de twee, die loopt van Le-Puy-en-Velay naar St Jean, maar ben nu overgesprongen naar de andere Jacobsweg, die begint in van Vezelay. De laatste etappe van deze route voert van Saint Palais naar St.Jean. En dat Sant Palais is bijna een echte stad te noemen. Dat is ook wel weer eens leuk. Al die schijtgaten, die ik de afgelopen dagen heb bezocht zijn leuk, maar ook saai. Pelgrimeren is leuk, maar kan ook te worden.
Afgelopen nacht in een eco-gite geslapen. Helaas om te zeggen dat het woord eco hier geen aanbeveling was. Ik wist het al toen ik de poort van de gite opendeed. De chef van de gite: Dominiq tikt bij benadering de twee meter aan en leek nog het meest op een levend geraamte. Dat vertaalde zich ook in de kwaliteit van de maaltijd. Je kreeg precies één voorgebakken boekweit pannenkoek, met daarom een schep ratatouille, één ei en een plakje ham zo dun als een Rizla vloeitje. Geeft verder helemaal niets. Er zijn in een jaar waarschijnlijk meer dagen dat ik eerder te veel eet dan andersom.
Vandaag beetje lopen filosoferen welke woord nu het best te plakken is op wat ik doe. Of in ieder geval probeer te doen. Dan kom je toch bij het woord onbekommerd uit. Dat lukt natuurlijk niet altijd, maar doe mijn best. Want dan kun je er ook echt van genieten. Iedere dag kom je wel een jonge vent tegen die die eigenschap perfect lijk te beheersen. Zij doen op de camino helemaal hun eigen ding. Super leuk om te zien. Mooie is dat dit ook goed kan hier. Zij reizen zonder al te veel geld en slapen in het bos een tent. Als ze zin hebben, lopen ze een stuk of pakken een pilsje of twee als dat beter uitkomt. Dat onbekommerde probeer ik na een pelgrimstocht altijd zoveel mogelijk mee naar huis te nemen.
 | | | IK ben in Baskenland aangekomen |
|
|
