 | | | At Cafe Iruna in Pamplona |
|
|
Dag 15 Zubiri -Cizur Menor (5 juni ’24) 26 kilometer: Het echte Spanje begint
Vandaag vertrokken uit Zubiri om zeven uur. Had een kamer in de eerste albergue die ik direct over de brug tegenkwam. Deelde die kamer met twee Italianen en een jonge Amerikaan. De Italianen waren duidelijk nog niet '
camino smart'. Moest er 's-nachts iets gepakt worden dan moest dan met veel licht en geluid. Dat plus het feit dat ze enorm naar sigaretten stonken maakte ze niet tot de ideale
room mates. De Amerikaanse jongen maakt veel goed. Alexis is pas zeventien en van Zuid-Amerikaanse herkomst. Hij was aan het vertellen dat in de USA alles om geld draait en dat zijn ouders -vluchtelingen uit El Salvador- ook altijd aan het werk waren. Inmiddels hadden zijn ouders nu drie bedrijven: een taco restaurant, een schoonmaakbedrijf en als derde nog iets met vastgoed.
They really lived the American dream. Leuke jongen: nog met dat ongelimiteerde energie die hoort bij die leeftijd.
Ook knap dat zo'n jongen het lef heeft om alleen naar Europa te komen om de camino te lopen.
Vanmorgen om zeven afgetikt met Simon, mijn loopmaatje gedurende laatste drie dagen richting Pamplona. Viel toch nog tegen. 21 Kilometer naar Pamplona. Eigenlijk heel de tijd langs de Rio Arga. Simon is duidelijk veel beter voorbereid als dat ik dat ben. Hij weet overal precies de weg en met een heel klein beetje zoeken zijn we op het centrale plein van Pamplona terecht gekomen en een superlekkere sandwich gegeten bij Cafe Iruna. Een hotel dat bekend is door Ernest Hemingway. IK ben daarna doorgestapt en afscheid genomen van mijn loopmaatje Simon. Was supergezellig. ER was een klik en ik vond het na twee weken Frans praten wel weer eens gezellig om wat te kunnen ouwehoeren. Daarna nog een kilometer of vijf naar eerste dorp achter Pamplona: Cizur Menor. Slaap hier in een albergue, die wordt gerund door de Orde van St Malta. Denk dat het onderdeel van een nonnenklooster is.
Mijn onze tien regels voor de camino gaat het goed. Er zijn er weer twee bijgekomen. De derde is bijna een open deur, maar daardoor niet minder belangrijk en waar: 'Iedereen wandelt zijn eigen weg'. Vaak is je eigen weg lopen lastig, omdat niet iedereen het begrijpt als jij eens een andere afslag neemt. Deze regel is voor mij zelf -denk ik- niet zo heel moeilijk. Ik ben altijd gedreven genoeg geweest om een eigen pad te wandelen. In de vierde regel moet ik mij zeker nog wel bekwamen en komt uit mij oproep van gisteren (van Ome Jos natuurlijk). Er poept altijd iets op jouw pad, maar gelukkig kun je ook andere mensen om hulp vragen. Of komen die mensen vanzelf een stokje aanbieden waarmee je de shit van schoenen kunt schrapen. Hulp vragen (en krijgen)! Ik ben er zelf niet goed in, wellicht iets dat ik de komende camino ook wat kan leren.
 | | | Kerk bij de albergue in Cizur Menor |
|
|
