 | | | Muurschildering in Belorado |
|
|
Ik heb nooit drugs gebruikt. Natuurlijk niet: dat zou ik toch nooit doen! Maar de keren dat ik het niet gedaan heb had het effect wel veel weg van wat het wandelen van een camino met je doet. En ik denk dat ik niet de enige ben die daar last van heeft. Eigenlijk iedereen die je tegen komt heeft een brede smile op zijn of haar gezicht. Zelfs de localo's, die mensen die hier wonen en dag-in-dag-uit honderden totaal onbekende mensen aan je voorbij ziet trekken zijn opvallend vriendelijk naar de
peregrino's. (Als ik dat niet al verteld had: dat is Spaans voor pelgrims). Waarschijnlijk veroorzaakt de simpele manier van leven een overmaat aan natuurlijke drugs in het hoofd, zoals bijvoorbeeld endorfine. Ik heb 'camino' en 'enforfine' even door google getrokken en krijg veel bijval. Doordat je uren achter elkaar blijft lopen gaat het lichaam endorfines aanmaken. Endorfine is te beschouwen als een natuurlijke pijnstiller en veroorzaakt net als een chemische pijnstiller een soort van '
natural high'. De aanmaak van endorfine activeert op haar beurt ook het dopaminesysteem. En dat laatste schijnt een bekend stofje te zijn in de bestrijding van depressies. Wandelen zou dus kunnen werken als een antidepressivum. Als je niet depressief bent voel je je doordat wandelen opgewekt en spiritueel van aard.
Ik ben nu in een
albergue in Belorado, een klein stadje aan de camino. Zolang je op de route blijft, is het alles camino wat de klok slaat, maar als je honderd meter van de route afdwaalt, is daar gewoon het normale Spaanse leven aan de gang. Minder opgewekt was ik vandaag over het weer. De lokale Spanjaarden lopen hier met dikke jassen aan. Het is nu zes uur in de avond, maar 'slechts'14 graden. Dat zijn on-Spaanse temperaturen.
Wandelen vandaag ging goed. Gisten had ik met bijnan 45 kilometer iets te veel gedaan. Ik kon aan mezelf merken dat het wandelen op zich goed ging, maar ook iets vermoeider was dan gisteren. En je realiseer dat zelf niet, maar alles wat je loopt is met 10 kilo extra op je rug. Je merkt pas hoeveel dat is als je een ommetje maakt zonder rugzak. Een enorm verschil en net of je vliegt.
 | | | Ooievaar op de kerk van Belorado |
|
|
